Συνομιλώντας με… τον Rous!

[…] Ένας νέος μουσικός που φιλτράρει προσεκτικά την απλή καθημερινότητα κάνοντάς τη αυτόματα σημαντική και ουσιώδη, όμορφη και αληθινή. Σύγχρονος, σαρκαστικός, ερωτικός, ειλικρινής, ειρωνικός, παραστατικός παραμυθάς , συγκρατημένος και ξεχωριστός είναι μερικά από τα επίθετα με τα οποία θα μπορούσες να τον χαρακτηρίσεις.

Ο  Rous ( Γιώργος Γεωργιάδης) έγινε γνωστός και κέρδισε την αναγνώριση του κόσμου με το ‘’ Εξαιρέσεις’’, αλλά λίγοι είναι αυτοί που έχουν ψάξει κι έχουν ακούσει και τα υπόλοιπα κομμάτια της πρώτης του δισκογραφικής δουλειάς όπως το “Βουτιά στο κενό” και το “Όλοι χορεύουν με την Κ.“ […]

Αυτά είχα πει σ’ ένα προηγούμενο άρθρο για τον καλλιτέχνη και πριν λίγες μέρες κατάλαβα πως ήρθε ο καιρός για κάτι περισσότερο…

Να ευχαριστήσω την archangel music, που με βοήθησε να επικοινωνήσω μαζί του αλλά και τον ίδιο τον Rous..!!

Πρώτα απ’ όλα, να σ’ ευχαριστήσω προκαταβολικά, που δέχτηκες να απαντήσεις σ’ αυτή τη συνέντευξη, αλλά και για τον χρόνο σου . Σε χαιρετώ λοιπόν από μακριά και ελπίζω να είσαι καλά. Πριν ξεκινήσουμε έχεις κάτι να προσθέσεις;

Κατ’ αρχήν θέλω να σε ευχαριστήσω για την πρόσκληση-συνέντευξη. Εύχομαι την επόμενη να την κάνουμε από κοντά και να κερδίσουμε και στο πεδίο της αμεσότηταs. 🙂 Πάμε λοιπόν….

 Αρχικά, θέλω να μας πεις πότε και που γεννήθηκες. Που μεγάλωσες; Θα μας περιγράψεις τα παιδικά σου χρόνια;

Γεννήθηκα στο Πασαλιμάνι του Πειραιά πρωτομηνιά Σεπτεμβρίου του 1976. Τα παιδικά μου χρόνια τα πέρασα μεταξύ Πειραιά και Καλλιθέας. Στον Πειραια, έμενα με τον παππού μου και στην Καλλιθέα πήγα σχολείο είχα τους φίλους μου και φυσικά τους γονείς και τα αδέλφια μου.. Ο λόγος που έζησα μέρος των παιδικών χρόνων μου στον Πειραιά ήταν η αδυναμία που μου είχε ο παππούς μου. Θυμάμαι έντονα, το παιχνίδι στους δρόμους,τη μουσική, τις γειτονιές γεμάτες παιδιά. Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι παιδιά.

Υπήρχαν σημάδια – δείγματα που ‘’ προ οικονομούσαν’’ κατά κάποιον τρόπο το ότι θα γινόσουν μια μέρα τραγουδοποιός; Ποια ήταν αυτά;

Αν και είχα καταλάβει από την παιδική ηλικία ότι θέλω να ασχοληθώ με τη μουσική, δε νομίζω ότι το έδειχνα πολύ. Ήμουν κλειστό παιδί. Απλά άκουγα μουσική με τις ώρες.

   Στο παρελθόν συνάντησες άτομα που σου είπαν << Εσύ πρέπει να γίνεις μουσικός!>>;

Υπήρξαν άνθρωποι που με παρότρυναν και άλλοι που απλώς δεν το έβλεπαν σαν μια ρεαλιστική οψιόν να γίνει κάποιος μουσικός και να ασχοληθεί επαγγελματικά με αυτό. Αν ασχολείσαι με τη μουσική είναι απλώς καλό, και δημιουργικό. Θυμάμαι απόψεις που έλεγαν ότι η ενασχόληση με τη μουσική μας κρατούσε μακριά από τα ναρκωτικά κτλ.

Είναι γενικότερα θέμα κουλτούρας το πώς κάποιος αντιμετωπίζει εκείνον που θέλει να γίνει μουσικός ή αυτόν που είναι ήδη. Κάποιοι λοιπόν, με παρότρυναν να συνεχίσω, κάποιοι άλλοι  με συμβούλευαν να κάνω κάτι άλλο. Προφανώς για να καλύψουν τις δικές τους ανασφάλειες. Αυτό που λένε, «Μάθε τέχνη κι άστηνε, κι άμα πεινάσεις πιάστηνε» είναι ο,τι πιο μίζερο έχω ακούσει. Μπορεί να λειτούργησε για πολύ κόσμο, αλλά εγώ, ευχαριστώ δε θα πάρω… Οι επιλογές είναι επιλογές.

 

Πότε κατάλαβες ότι ήθελες να υπηρετήσεις την τέχνη της Μουσικής και πώς;

Μια μέρα «δανείστηκα» μια κασέτα από τη μητέρα μου, την έβαλα στο κασετόφωνο και παρατηρώντας τα «καρούλια» να γυρίζουν, άκουγα μουσική με τις ώρες. Αυτό που αισθάνθηκα ήταν η δίψα να μάθω πως παράγονται όλοι αυτοί οι ήχοι. Για ένα παιδί 8 χρονών φαντάζομαι πως όλο αυτό είναι μια αποκάλυψη. Η δίψα να μάθω, πως μπορώ να φτιάξω τους ήχους. Ακαριαία κατάλαβα ότι αυτό είναι που θέλω να κάνω. Με μάγεψε. Είναι ίσως το μοναδικό συναίσθημα που μέχρι και σήμερα έχει την ικανότητα να αναδύεται από βαθιά και να το νιώθω όπως και τότε. Από την άλλη, όσο περνούν τα χρόνια δυσκολεύομαι  να το περιγράφω με λέξεις.

Οι σπουδές σου; Σε ποιο πανεπιστήμιο έχεις φοιτήσει;

Σπούδασα στο πανεπιστήμιο D.A.M.S του RomaTre (Discipline delle Arti, della Musica e dello Spettacolo-μετ. Πειθαρχεία των τεχνών της μουσικής και του θεάματος), και διάλεξα την κατεύθυνση της παραγωγής τηλεόρασης και κινηματογράφου. Αρχικά πήγα στην Ιταλία με σκοπό να ζήσω. Οι σπουδές ήρθαν στην πορεία.

 Ποια τα πρώτα βήματα στον χώρο της μουσικής; Πώς έφτασες ως  εδώ;

Ξεκίνησα να παίζω μουσική σε σχολικές μπάντες ,και  αργότερα στη μπάντα της γειτονιάς μου. Μου άρεσε που ήμουν μέλος σε μια μπάντα, μου άρεσε η συνδημιουργία. Γύρω στα 16 έκανα τις πρώτες μου απόπειρες να γράψω. Αργότερα έκανα το πρώτο σχήμα με το οποίο παίζαμε τραγούδια που έγραφα τότε. Λεγόμασταν Λάθος Πόρτα. Κάναμε πολλές συναυλίες και δώσαμε το παρόν στις σκηνές που υπήρχαν στην πόλη τότε. Πέρασαν αρκετά χρόνια από τότε. Στον ενδιάμεσο χρόνο, αποφάσισα να φτιάξω κάτι πιο ουσιαστικό, κάτι που θα με έκανε να αισθάνομαι πιο άρτιος. Ήταν ο επαναπροσδιορισμός της σχέσης μου με τον ρυθμό. Η επιθυμία να ανακαλύψω ήχους και να τους βάλω σε τραγούδια. Αυτή η ανάγκη με οδήγησε ως εδώ.

Το Rous από πού προέρχεται;

Από το μικρό όνομα του πατέρα μου. (Ρουσσέτος)

Τι άλλο κάνεις στη ζωή σου; Ζεις μόνο από τη μουσική;

Η μουσική και οι ήχοι είναι αυτά που με έχουν κερδίσει αδιαπραγμάτευτα.

Οι ασχολίες μου από την άλλη ποικίλουν. Μου αρέσει πολύ η επαγγελματική πυγμαχία, η ερασιτεχνική αστρονομία και η ηχοληψία.

Ποιοι καλλιτέχνες θεωρείς πως σ’ έχουν επηρεάσει περισσότερο;

Πιστεύω ότι με έχουν επηρεάσει πολύ ο Ιαν Άντερσον και ο Μπομπ Ντύλαν όπως και αρκετοί μεταγενέστεροι τους. Έλιοτ Σμιθ, Σαμ Μπήμ κ.α. Τα γενικότερα ερεθίσματα όμως έχουν την τάση να κρύβονται και να «αποκαθηλώνονται» με το πέρασμα του χρόνου. Θα ήθελα στο μέλλον να μπορώ να συγκεκριμενοποιώ τις επιρροές μου και να λέω ότι, π.χ. με έχουν επηρεάσει τα τομ του  Μιτς Μίτσελ,  οι αρμονικές της Μάρτιν του Ντύλαν στο Wedding Song, ή ακόμα, η ηχογράφηση του Φιλ Σπέκτορ στο Be my Baby των Ronettes. Αυτό θα ήταν ευχής έργο.

Κύριες πηγές έμπνευσης; Ποια πρόσωπα ή καταστάσεις σε παρακινούν να γράψεις; 

Τα ερεθίσματα έρχονται από όμορφες ή ακόμα και περίεργα άσχημες εικόνες, φωτογραφίες, κάποιο άρθρο που θα διαβάσω και θα μου κινήσει το ενδιαφέρον. Πολλές φορές θέλεις να πεις απλώς μια ιστορία, και η ιστορία αυτή θα έχει έναν ήρωα. Μπαίνεις και σε μια κατάσταση μυθοπλασίας. Είναι πολύ σημαντικός ο ήρωας του τραγουδιού σου. Είναι ο λόγος που συμβαίνουν όλα. Οι ήρωες και τα πάθη τους είναι πράγματα που μας κεντρίζουν το ενδιαφέρον. Μεγάλο ρόλο έπειτα παίζει το φιλτράρισμα των θεμάτων, μέσα απ’ τον καθένα μας ξεχωριστά. Γενικότερα αν το καλοσκεφτείς, η θεματολογία σε πολλά τραγούδια είναι η ίδια. Αγάπη, έρωτας, θάνατος, κοινωνικός σχολιασμός, ή ακόμα και πολιτικός. Τα θέματα στα περισσότερα τραγούδια εδώ και δεκαετίες είναι τα ίδια. Αγάπη, έρωτας, θάνατος, κοινωνικός και πολιτικός σχολιασμός. Υπάρχει όμως πάντα η αίσθηση πως οτιδήποτε έχει ειπωθεί σχετικά με αυτά, δεν ήταν ποτέ αρκετό.

Αυτό σε κάνει να συνεχίζεις.

Πολλοί μουσικοί της γενιάς σου επέλεξαν τα αγγλικά για την σύνθεση των στίχων τους.  Παρατηρούμε σήμερα έλληνες ερμηνευτές να τραγουδούν σε αυτή τη γλώσσα. Ποια είναι η γνώμη σου σ’ αυτό το θέμα και γιατί προσωπικά προτίμησες  τον ελληνικό στίχο;

Άκουγα από μικρός τον αγγλικό στίχο. Όταν ήρθε η ώρα να γράψω, ένιωσα ότι εκφράζομαι καλύτερα στη γλώσσα της καθημερινότητάς μου. Είναι η γλώσσα με την οποία θα κάνω πολλά. Θα αγοράσω το φαγητό μου, θα πω ένα αστείο, θα τσακωθώ, θα ερωτευτώ. Ο αγγλικός στίχος από την άλλη έχει άλλα χαρίσματα. Ο διαχωρισμός αυτός ελληνικού και αγγλικού στίχου είναι πλασματικός για μένα. Υπάρχουν παιδιά που στην αγγλική τα καταφέρνουν καλά. Αυτό που λέμε αγγλικός στίχος στην Ελλάδα είναι απλώς μια αντανάκλαση αυτού που συμβαίνει έξω από τα σύνορά, και εγώ το βλέπω σαν μια πολύ γενναία προσπάθεια. Απλά είναι αυτό που είναι. Το νόημα μένει το ίδιο. Μια μέρα μπορεί να πάω ένα βήμα παραπέρα και να το δοκιμάσω κι εγώ, πέρα από τα τζαμαρίσματα με φίλους μουσικούς ή τα covers στις συναυλίες. Κατά τη γνώμη μου, η αγγλική περιέχει έναν πιο σύγχρονο ρυθμό στις λέξεις τις, ενώ η ελληνική από την άλλη, είναι πιο δύσκολο να τραγουδηθεί επειδή έχει εμπεριέχει περισσότερο λυρισμό. Υπάρχουν αγγλόφωνοι καλλιτέχνες για παράδειγμα τραγουδούν και κάποια τραγούδια στην ελληνική σε κάποιες συναυλίες τους. Το κάνουν αρκετά καλά. Γι αυτό σου λέω, αν υπάρχει (που υπάρχει, και κακώς υπάρχει) διαχωρισμός γλώσσας στη μουσική είναι πλασματικός. Είναι όλα θέμα έκφρασης.

Υπάρχει κρίση στην ελληνική μουσική σήμερα και που πιστεύεις ότι οφείλεται; Εσύ ο ίδιος είσαι ευχαριστημένος από τις ελληνικές παραγωγές;

Υπάρχουν πράγματα που αξίζει να ακούσει κανείς και άλλα που απλώς υπάρχουν. Όλα είναι υποκειμενικά. Η μουσική είναι ένα τεράστιο ψηφιδωτό με άπειρες ψηφίδες. Μέσα σε αυτό θα βρεις πράγματα που θα σε κρατήσουν και άλλα που θα τα προσπεράσεις.

Η τελευταία μου «ανακάλυψη» και το βάζω σε εισαγωγικά επειδή τον ανακάλυψαν άλλοι πριν από εμένα είναι ο Gaudy. Εξαίρετος μουσικός. Εκεί στάθηκα και άκουσα.. Με κράτησε επειδή πέρασε μέσα μου, περισσότερο απ’ όσο θα το επέτρεπα εγώ ο ίδιος. Σα να έκανε μια υπέρβαση για λογαριασμό μου ο τύπος. Όποιος ψάχνει κάτι συγκεκριμένο θα δυσκολευτεί να το βρει. Αν ψάχνεις για οτιδήποτε και είσαι ανοιχτός, όλο και κάτι θα βρεις.

   Με ποιους καλλιτέχνες έχεις συνεργαστεί μέχρι τώρα και ποιος σου άφησε το πιο δυνατό στίγμα και γιατί; Με ποιους επιθυμείς να ‘’συναντηθείς’’  στο μέλλον;

Αν μιλάμε για γκέστ και συμμετοχές σε συναυλίες έχω κάνει αρκετές. Μόνο που έχουν   πολλές φορές το χαρακτήρα του ευκαιριακού. Σε πιο ουσιαστικό επίπεδο, δεν έχω συνεργαστεί ακόμη με κάποιο καλλιτέχνη και να απολαύσω τα οφέλη της συνδημιουργίας και της συνεργασίας. Βέβαια είναι όλα και θέμα επιλογής. Δε ξέρω αν θα μπορούσα να το κάνω στην ουσία. Πρέπει να συμβεί πρώτα. Να δω τι έδωσα και τι πήρα. Μπορεί κάποια στιγμή να κάνουμε μαζί κάτι με το Βαγγέλη Μαρκαντώνη, που τον εκτιμώ πολύ. Είναι το timing βασικός παράγοντας, και μέχρι στιγμής δεν μας έχει φερθεί καλά 🙂

Είναι γνωστό, ότι ήρθες σε επαφή με το ακουστικό κοινό κυρίως μέσα από το ‘’Εξαιρέσεις’’. Πώς ένιωσες βλέποντας αυτή την γρήγορη και μεγάλη ανταπόκριση του κόσμου;

Αυτό που σου δίνει η ανταπόκριση του κοινού, είναι η δύναμη για να συνεχίσεις. Είναι πολύ σημαντικό να βλέπει  ο καθένας μας ξεχωριστά, ανεξάρτητα σε ποιο στίβο αγωνίζεται, τη δουλειά  χρόνων να αποδίδει τους καρπούς της. Εκείνη τη περίοδο δούλευα πάνω στον επερχόμενο πρώτο μου δίσκο. Οπότε γέμισε τις μπαταρίες μου αυτό. Έμπαινα κάθε μέρα στο στούντιο με τρομερή όρεξη να δουλέψω.

Αλήθεια, την περίμενες αυτή την αντίδραση, έστω και λίγο; Οι φίλοι σου τι σου είπαν; Πώς αισθάνθηκαν;

Είναι αλήθεια πως δε το περίμενα σε αυτές τις διαστάσεις. Κανένας μάλλον δε το περίμενε σε αυτές τις διαστάσεις. Πέρα από αυτό, ενώ πάντα έχεις πίστη σε αυτό που κάνεις, ποτέ δε ξέρεις πως και που θα καταλήξει. Απλώς το κάνεις. Εκεί είναι και η ουσία. Πολλοί φίλοι αισθάνθηκαν δικαιωμένοι. Με ακολουθούσαν από πιο πριν, είχαν τα demo μου στο σπίτι ή στο αυτοκίνητό τους. Εκεί καταλαβαίνεις ότι όλο αυτό τους έκανε να χαρούν διπλά.

Σε στεναχώρησε καθόλου το γεγονός ότι οι πιο πολλοί έμειναν σ’ αυτή την επιτυχία και δεν σε έψαξαν; Θέλω να πω πώς αισθάνθηκες που ο κόσμος λάτρεψε πιο ‘’δυνατά’’ το τραγούδι από εσένα; Μπορείς και να με διαψεύσεις αν κάνω λάθος, αλλά έχω αυτή την εντύπωση που εμένα προσωπικά με θλίβει…

Έχεις απόλυτο δίκιο και δε μπορώ να σε διαψεύσω. Ο κόσμος με γνώρισε μέσα από το Εξαιρέσεις. Πολύς κόσμος πρόκειται να σταθεί από τώρα και για το μέλλον μόνο σε αυτό. Είναι μια πραγματικότητα αυτή, η οποία σε ωθεί να συνεχίσεις να δουλεύεις σκληρότερα. Το Μαριονέτες, το Κόκκινο Φως, το Βουτιά στο Κενό, είναι τραγούδια που έγραψα την ίδια περίοδο με το Εξαιρέσεις. Μετά ήρθε και το Ιδιαίτερη σχέση. Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, και ο χρόνος που κατέλαβε στα ραδιόφωνα το Εξαιρέσεις έκανε φυσιολογικό το γεγονός να περιοριστούν τα υπόλοιπα τραγούδια. Όλα θέλουν το χρόνο τους να μεστώσουν. Επέλεξα συνειδητά αυτή τη διαδικασία. Οφείλουν να μεστώσουν, τόσο τα τραγούδια, όσο και ο Ρους σαν καλλιτέχνης. Υπάρχει πολύς δρόμος ακόμα.

Πώς ήταν την πρώτη φορά που άκουσες τραγούδι σου στο ραδιόφωνο; Σου έτυχε ποτέ να περνάς από κάπου και να ακούς τους στίχους σου από το στόμα ενός ξένου; Πώς αισθάνθηκες; Εγώ πάντως, τους άκουγα παντού γύρω μου!

Μου φάνηκε παράξενο από το ραδιόφωνο. Έτσι κι αλλιώς τα FM σου δίνουν πάντα μια άλλη ατμόσφαιρα σε μία μίξη. Το 2007 το έγραψα, το έβγαλα από το σπίτι σε μορφή demo, και ήταν σα να πήρε το δρόμο του. Μετά από 2 χρόνια και κάτι, επέστρεψε στο ίδιο σπίτι με τη μορφή ραδιοφωνικών κυμάτων και ακουγόταν από τα ηχεία. Αυτός ο κύκλος μου φάνηκε περίεργος επειδή δε μου είχε ξανατύχει. Συνειδητοποίησα ότι ο μικρός αυτός κύκλος σχετικά με το τραγούδι ολοκληρώθηκε. Αυτή ήταν μια ιστορία που έφτιαξα στο κεφάλι μου για να μπορέσω να συνειδητοποιήσω την επιτυχία και να μπορέσω να συνεχίσω απερίσπαστος. Στο δρόμο νομίζω ότι την τιμητική τους, είχαν τα κινητά τηλέφωνα. J Έτυχε πολλές φορές να το ακούσω να παίζει στο διπλανό τραπέζι.

Ο δίσκος σου (+)(-) κάτω από ποιες συνθήκες δημιουργήθηκε και με τι διαπραγματεύεται; Πώς θα τον χαρακτήριζες;

Είναι ένας ροκ δίσκος. Ουσιαστικά προέκυψε μεταξύ 2004 και 2008. Όλα τα τραγούδια γράφτηκαν εκείνη την περίοδο. Ήμουν μεταξύ Ιταλίας και Ελλάδας τότε. Ήταν πολύ δυνατές και ζόρικες εκείνες οι ημέρες θυμάμαι. Υπήρχε όμως συντροφικότητα και αλήθεια. Μέσα σε αυτές τις δύσκολες  αλλά και ταυτόχρονα όμορφες καταστάσεις γράφτηκαν τα τραγούδια. Ο κοινωνικός σχολιασμός δε λείπει, η αγάπη και ο έρωτας είναι εκεί, απλά ήθελα να τα αποδώσω με ένα τρόπο που θα με κάλυπτε ολοκληρωτικά. Η Archangel με ανακάλυψε μέσα από το myspace και έδειξε ενδιαφέρον. Προχωρήσαμε στο δισκογραφικό κομμάτι και έπειτα ήρθε και το jumping fish.

Κάτι ακόμα πιο φρέσκο ήταν η συνεργασία σου με την παραγωγή της ταινίας ‘’Μια Φορά Κι Ένα Μωρό’’. Πώς προέκυψε; Ποιες οι εντυπώσεις σου;

Ήταν ο Σάκης Μπουλάς και η Μαρκέλλα Γιαννάτου που άκουσαν το τραγούδι και τους άρεσε. Οπότε, ανάμεσα σε αρκετές άλλες, έριξαν και τη δική μου περίπτωση στο τραπέζι. Με κάλεσαν από τη Village να μιλήσουμε, δουλέψαμε αρμονικά με τους συνεργάτες του κυρίου Ζαπατίνα και το ιδού το αποτέλεσμα. Η συνεργασία αυτή μου έδειξε μια άλλη πτυχή  της έννοιας επαγγελματισμός. Από το αποτέλεσμα είμαι απόλυτα ικανοποιημένος.

Γνώρισες τον κύριο Φιλιππίδη και τον κύριο Μπουλά; Θα μας περιγράψεις αυτήν την  εμπειρία;

Τους γνώρισα και ήταν μια όμορφη εμπειρία για εμένα. Μιλάμε για δύο εξαίρετους καλλιτέχνες που υπάρχουν χρόνια ολόκληρα, με συνέπεια στον καλλιτεχνικό χώρο. Με υποστήριξαν σε αυτή τη προσπάθειά μου και είναι πολύ σημαντικό. Επίσης ο Σάκης Μπουλάς έχει φοβερό μουσικό αυτί. Πολύ καλός μουσικός και σπουδαίος ερμηνευτής εκτός από ηθοποιός. Τον άκουσα ένα βράδυ στην ΑΚΤΗ να τραγουδάει το «Αυτή η νύχτα μένει» και έμεινα κάγκελο. Ήταν συγκλονιστικός.

Σου έδωσε ευκαιρίες που πιο πριν δεν σου είχαν δοθεί; Ποιες είναι αυτές;

Συγκεκριμένα, μέσω της διαδικασίας αυτής βγήκα από τη λογική της αυτοεξυπηρέτησης. Έπρεπε να ακουμπήσω στιχουργικά σε ένα θέμα που δεν ήταν από την αρχή δικό μου. Έπρεπε να το κάνω «δικό» μου στη συνέχεια. Μου δόθηκε η ευκαιρία να αποδείξω στον εαυτό μου ότι μπορώ να το κάνω. Νομίζω ότι τέτοιες συνεργασίες σου προσφέρουν γενικά πολλά και διαφορετικά πράγματα. Ό χρόνος δείχνει τι άφησε πάνω σου η κάθε εμπειρία. Για τη συγκεκριμένη του «Μια φορά κι ένα μωρό» πιστεύω ότι μόνο καλές θα είναι.

Κοιτώντας το μέλλον: Ποια τα σχέδια σου; Ετοιμάζεις κάτι καινούργιο αυτό τον καιρό; Τι να περιμένουμε, εμείς οι θαυμαστές , από τον Rous;

Αυτό τον καιρό είμαι σε περιοδεία σε όλη την Ελλάδα. Παράλληλα είμαι στο στούντιο με τη μπάντα κάνοντας τις προεργασίες για την ηχογράφηση του δεύτερου άλμπουμ. Πιστεύω ότι μέσα στην άνοιξη του 2012 θα παρουσιάσω τη δεύτερη δισκογραφική μου δουλειά. Με περισσότερο οπτικό υλικό, και διάφορες άλλες καινοτομίες που τις συζητάμε αυτό τον καιρό. Αυτό που έχει σημασία πάνω απ’ όλα είναι να είμαστε όλοι καλά μέχρι τότε. «Όλα θα έρθουν και όλα θα φύγουν» έλεγε ένας φίλος μου.

 

Τέλος θα ήθελα να σε ευχαριστήσω ολόθερμα για τις απαντήσεις σου σε όλες τις κουραστικές απορίες μου και να δηλώσω τον μεγάλο μου θαυμασμό μου για το έργο σου. Είμαι μεγάλη θαυμάστρια και στηρίζω ανεπιφύλακτα! Ευχαριστώ, ευχαριστώ πάρα πολύ. Ελπίζω ότι όταν κάνεις κάτι καινούργιο να τα ξαναπούμε ! Τέλος, έχεις κάτι να προσθέσεις;

Ευχαριστώ πολύ.

 

Να είσαι καλά και καλή συνέχεια

Η Μαγική Φωνή, Αλεξάνδρα